ایمپلنت های دندانی: آنچه باید بدانید

ایمپلنت های دندانی ابزارهای پزشکی هستند که از طریق جراحی در فک جایگذاری می شوند تا توانایی جویدن یا ظاهر فرد را بازیابی کنند. آنها پشتیبانی برای دندان‌های مصنوعی مانند تاج‌ها و پل‌ها فراهم می‌کنند.

زمانی که دندانی به دلیل آسیب یا بیماری از دست می‌رود، فرد ممکن است با عوارضی مانند از دست دادن سریع استخوان، اختلال در گفتار یا تغییر در الگوهای جویدن که منجر به ناراحتی می‌شود مواجه شود. جایگزین کردن دندان از دست رفته با یک ایمپلنت دندانی می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی و سلامت بیمار را بهبود بخشد.

سیستم‌های ایمپلنت دندانی از بدنه ایمپلنت دندانی (فیکسچر)، اباتمنت (پایه متصل کننده) و گاهی اوقات شامل پیچ ثابت کننده اباتمنت می‌شوند. بدنه ایمپلنت دندانی به صورت جراحی در استخوان فک جایگزین ریشه دندان می شود. اباتمنت ایمپلنت معمولاً توسط پیچ ثابت کننده اباتمنت به بدنه ایمپلنت متصل می‌شود و از لثه‌ها عبور کرده و وارد دهان می‌شود تا دندان‌های مصنوعی متصل شده را پشتیبانی کند.

 ساختار سیستم ایمپلنت دندانی

توصیه هایی برای بیماران

قبل از انتخاب ایمپلنت دندان، با دندانپزشک خود در مورد مزایا و خطرات احتمالی و اینکه آیا کاندیدای این روش هستید یا خیر صحبت کنید.
مواردی که باید در نظر بگیرید:

• سلامت کلی شما عامل مهمی در تعیین اینکه آیا شما کاندید خوبی برای ایمپلنت‌های دندانی هستید، چه مدت زمانی برای بهبودی نیاز دارید و ایمپلنت چه مدت ممکن است در جای خود باقی بماند است.
• از ارائه دهنده خدمات دندانپزشکی خود بپرسید که چه برند و مدل سیستم ایمپلنت دندانی استفاده می‌شود و این اطلاعات را برای سوابق خود ذخیره کنید.
• سیگار ممکن است روند بهبودی را تحت تاثیر قرار دهد و موفقیت طولانی مدت ایمپلنت را کاهش دهد.
• فرآیند بهبودی برای بدنه ایمپلنت ممکن است چند ماه یا بیشتر طول بکشد، در طول این مدت معمولاً یک اباتمنت موقت به جای دندان قرار می گیرد.

بعد از عمل ایمپلنت دندان:

• دستورالعمل های بهداشت دهان و دندان را که توسط متخصص دندانپزشکی به شما داده شده است را با دقت دنبال کنید.
• تمیز کردن منظم ایمپلنت و دندان های اطراف برای موفقیت طولانی مدت ایمپلنت بسیار مهم است.
• ویزیت های منظم را با دندانپزشک خود برنامه ریزی کنید.
• اگر ایمپلنت شما شل یا دردناک است فوراً به دندانپزشک خود اطلاع دهید.

مزایا و خطرات

ایمپلنت های دندانی می توانند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی و سلامت فردی که به آن نیاز دارند را بهبود بخشند. با این حال، گاهی اوقات ممکن است عوارضی رخ دهد. عوارض ممکن است به زودی پس از کاشت ایمپلنت دندان یا خیلی دیرتر رخ دهد. برخی از عوارض منجر به شکست ایمپلنت می شود (معمولاً به عنوان شلی یا از دست دادن ایمپلنت تعریف می شود). شکست ایمپلنت ممکن است منجر به انجام مجدد جراحی شود تا سیستم ایمپلنت را تعمیر یا جایگزین کنند.

مزایای ایمپلنت دندان:

• بازگرداندن توانایی جویدن
• بازگرداندن زیبایی ظاهری
• کمک به جلوگیری از کوچک شدن استخوان فک به دلیل از دست دادن دندان
• حفظ سلامت استخوان و لثه‌های اطراف
• کمک به حفظ پایداری دندان‌های مجاور
• بهبود کیفیت زندگی

خطرات مرتبط با ایمپلنت دندان:

• آسیب به دندان های طبیعی اطراف در هنگام کاشت ایمپلنت
• صدمه به بافت‌های اطراف در طول عمل جراحی، مانند تخریب سینوس
• آسیب حین جراحی (به عنوان مثال، شکستگی استخوان فک)
• عملکرد ناکافی، مانند احساس عدم قدرت معمولی در جویدن
• احساسی که دندان به طور غیرمعمول لغزان یا چرخان است که ناشی از لغزش پیچ اباتمنت است.
• شکست بدن ایمپلنت (شلی بدنه ایمپلنت)

1. به دلیل عفونت سیستمیک، که ممکن است در بیماران مبتلا به دیابت کنترل نشده بیشتر باشد.
2. به دلیل عفونت موضعی در استخوان و لثه که از بدنه ایمپلنت حمایت می کند.
3. به دلیل تاخیر در بهبودی، که ممکن است در بیماران سیگاری بیشتر باشد.

• دشواری در تمیز کردن لثه‌های اطراف ایمپلنت که منجر به بهداشت دهانی نامناسب می‌شود.
• بیماری پریودنتال (التهابات لثه ای درمان نشده)
• بی حسی پس از عمل جراحی ناشی از فشار یا آسیب به عصب‌ها
• همیشه به ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و تکنسین‌های تصویربرداری اطلاع دهید که قبل از هر فرآیند تصویربرداری با روش مغناطیسی (MRI) یا پرتو ایکس (X-ray) ایمپلنت‌های دندانی دارید. ایمپلنت های دندانی می توانند این تصاویر را مخدوش کنند یا در آنها اختلال ایجاد کنند. سازمان غذا و دارو (FDA) هیچ حادثه مضری را برای فرآیند‌های MRI یا X-ray با ایمپلنت‌های دندانی گزارش نکرده است.

روش هایی که ایمپلنت های دندانی از نظر ایمنی ارزیابی می شوند

سیستم‌های ایمپلنت دندانی معمولاً از موادی تشکیل شده‌اند که با استانداردهای متعارف بین‌المللی سازمان بین‌المللی استاندار (ISO) یا ASTM International هماهنگی دارند. این استانداردها جزئیاتی از آنچه که یک ماده ایمن را تشکیل می‌دهد دارند. اکثر سیستم‌های ایمپلنت دندانی از تیتانیوم یا اکسید زیرکونیم تشکیل شده‌اند. گاهی اوقات از مواد دیگری مانند آلیاژهای طلا، آلیاژهای مبتنی بر کبالت، آلیاژهای تیتانیوم یا مواد سرامیکی استفاده می‌شوند. پروفیل های ایمنی این مواد به خوبی شناخته شده است.